ตอนที่ 3
พอผ่านช่วงเช้าปัย ก้อถึงเวลากินอาหารกลางวัน ผมก้อลงปัยกับเอิร์ธตามปกติ แต่บอสก้อเรียกผมก่อน
รอด้วยดิวะ รอกรูด้วย บอสตะโกนไล่เลี่ยมาจากข้างหลัง
มาเร็วๆดิวะ กรูหิว เอิร์ธเร่งเพราะไอ้นี่มันหิวมาตั้งแต่ชั่วโมงก่อนแล้ว
พอพวกเราทั้งสามลงมาถึงห้องอาหาร ก้อต่อแถวกันตามปกติ แล้วผมก้อเลือกจานอาหารที่มีข้าวน้อยๆเพราะช่วงนี้ผมกินข้าวมั่ยค่อยจะลงเท่ารัย
เตอร์กินข้าวเยอะๆดิ เดี๋ยวก้อมั่ยมีแรงหรอก บอสบอกอย่างเป็นห่วง แต่ทำมัยถึงมาพูดวันนี้ล่ะ เมื่อก่อนก้อมั่ยเห็นจะพูดแบบนี้ แล้วแรงที่บอสพูดถึงจะเป็นแรงอะรัย แรงไว้สำหรับทำไอ้นั่นรึเปล่า เฮ้ยเราคิดมากปัยแล้ว
แรงอะรัยกัน ผมถาม
ก้อแรงไว้เล่นไอ้นั่นงัย บอสตอบ แต่ไว้เล่นไอ้นั่นมันคืออะรัยเล่า แต่บอสยังมั่ยทันได้ตอบผมก้อขาอ่อนซะก่อน
เห็นมั้ย กรูพูดมั่ยทันขาดคำ ว่าจะมั่ยมีแรง แกก้อขาอ่อนซะละ บอสย้ำ และก้ออุ้มผม อย่างกับสามีภรรยาที่เพิ่งแต่
านกันใหม่ๆ
บอส แกวางกรูลงเหอะ ดูดิคนมองกันใหญ่แล้ว
ก้อเมิงขาอ่อน จะหั้ยกรูปล่อยเมิงไว้ตรงนี้เนี่ยนะ
หายอ่อนแล้วล่ะ เมิงวางกรูลงได้แล้วล่ะ แล้วผมก้อก้มหน้าเดินปัยเข้าแถวต่อ บอสเป็นห่วงผมขนาดนั้นเลยหรอ แต่เพื่อนก้อต้องทำกันอย่างนี้อยู่แล้ว แต่ทำมัยต้องอุ้มแบบผู้หญิงกับผู้ชายด้วยนะ หรือว่าบอสจะเป็นเกย์จริงๆ
เฮ้ยเดี๋ยวกินข้าวเสร็จปัยเล่นบาสกันนะ เอิร์ธชวน
เออ ดีเหมือนกันจะได้ลดอาการขาอ่อนของไอ้เตอร์มันด้วย ทำมัยต้องเกี่ยวกับผมทุกเรื่องเลยวะเนี่ย
เออ เอางั้นก้อได้ เอิร์ธ
แล้วพวกผมก้อปัยสนามบาสหลังจากกินข้าวเสร็จ มันเกือบจะมั่ยมีสนามหั้ยเล่นแล้ว แต่ผมก้อปัยขอพวกเพื่อนที่กำลังเล่นอยู่ และก้อได้เล่นกับพวกนั้นซักพักนึง ผมก้อรู้สึกมั่ยอยากเล่น
เป็นรัยป่าวเตอร์ เห็นแกมั่ยเล่นเลยอ่ะ ชั้นเป็นห่วงแกนะเว้ย บอสถาม
มั่ยได้เป็นอะรัยหรอก แค่มันรู้สึกเบื่อๆอ่ะ ผมตอบ
เอิร์ธ งั้นแกเล่นปัยก่อนนะ เดี๋ยวกรูจะพาเตอร์ขึ้นห้อง บอสบอกเอิร์ธ
เออๆ เอิร์ธตอบ
มีอะรัยอยากหั้ยช่วยก้อบอกนะ จะเอามาหั้ยทุกอย่างเลย บอสพูดกับผม
อือ นายเป็นห่วงชั้นจริงๆหรอ หรือว่านายคิดกับชั้นแค่เพื่อนกันแน่ ชั้นมั่ยอยากเป็นเพื่อนกับนาย แต่ชั้นอยากเป็นมากกว่านั้น นายหั้ยชั้นได้มั้ย
เตอร์เป็นรัย เห็นเหม่อๆปัย บอสถาม
เปล่าหรอกมั่ยมีอะรัย
นายนี่ก้อชอบพูดเปล่าจริงๆเลยนะ ถ้าเป็นอะรัยขึ้นมา ชั้นก้อต้องดูแลนาย
บอส นาย.........
หืม
เปล่าหรอก มั่ยมีอะรัย ผมคิดว่าผมรู้จัยตัวเองแล้วล่ะ ผมคงชอบบอสเข้าแล้วจริงๆ แต่จะทำยั
ัยหั้ยบอสยอมรับผม ผมอยากใช้เวลาของชีวิตที่เหลือปัยกับคนคนนี้ เวลาอยู่ใกล้เค้าแล้วรู้สึกอบอุ่น เป็นความรู้สึกที่แปลกๆ มั่ยเคยเกิดขึ้นกับคัยมาก่อน แต่ก้อเป็นความรู้สึกที่ดี
ตอนที่ 4
วันนี้ผมกลับบ้านปัยด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากเดิม มันเกิดขึ้นกับผมแล้วจริงๆหรอ ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ความรักที่ผมฝันเอาไว้มันมั่ยได้เป็นแบบนี้ แต่ในเมื่อมันเกิดปัยแล้วก้อต้องปล่อยมันปัยตามที่หัวจัยต้องการ
เช้าวันรุ่งขึ้น..เมื่อถึงโรงเรียน คนที่ผมเจอคนแรกก้อคือคนที่ผมกลัวที่สุดและรักที่สุดเช่นกัน ความรู้สึกที่เรียกว่ารักก่อตัวขึ้นเต็มหัวใจ
เอ่อ หวัดดีบอส ผมพูดด้วยเสียงเบาผิดปกติ
เตอร์เป็นรัยวะ พูดเสียงเบายังกับแฟนกันเลย แร้วจะบิดตัวปัยไหนอีกเนี่ยเอิร์ธพูดแซวผม เมื่อพูดยั
ี้ผมถึงกับ
ปัยชั่วขณะเพราะความอาย ทำงัยได้ล่ะถ้าผมอยากหั้ยมันเป็นอย่างที่เพื่อนผมมันพูดจริงๆอย่าหาว่าผมบ้าเลยนะก้อคนมันรักหนิ
อืม หวัดดีเตอร์ ทำมัยบอสต้องจ้องตาผมอย่างนี้ด้วยนี่ อายนะเว้ย
วันนี้ผมเรียนหนังสือมั่ยรู้เรื่องเลย ไอ้เลขยกกำลังอะรัยก้อมั่ยรู้ มั่ยได้ฟังมันเลย เพราะจิตจัยผมมันอยู่กับคนที่นั่งหลังห้องเท่านั้น เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ผมอยากจะบอกว่ามั่ยหิวเลยก้อมองสุดที่รักจนอิ่มแร้วหนิ ถึงท้องผมจะว่างแต่ผมก้ออิ่มใจแล้ว เอิกส์ๆๆ
เตอร์ป่ะ ปัยกินข้าวกัน บอสเรียกผม ขณะที่ผมมัวแต่จ้องหน้าเจ้าของเสียงจนเหม่อ
เตอร์ๆ ฟังบอสอยู่ป่าว??
อ่อๆ ป่ะๆ ปัยกินกัน ผมตอบ ในที่สุดก้อเรียกสติตัวเองกลับมาได้ซักที
กินอะรัยเหรอจ๊ะเตอร์ เอิกส์ๆ เอิร์ธแซวขึ้นมา ก้อกินบอ..เอ้ยกินข้าวเที่ยงอ่ะเดะ ผมพูดพร้อมกับอายความคิดของตัวเองถ้าเราเผลอออกเสียง ส.เสือปัยอีกตัวไอ้เอิร์ธมีหวังแซวผมจนแก่เฒ่าแน่ๆ
เฮ้ยๆไอ้เฟิร์มแกสังเกตปะว่าสองคนนั้นมันมีลับลมคมในอะรัยกันอยู่ อย่างกับอยู่ในโลกส่วนตัวเลย เอิร์ธถามเฟิร์ม เพราะเนื่องจากเอิร์ธสงสัยไอ้สองคนนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว
มั่ยรู้ว่ะแต่ท่าทางมีพิรุธกรูว่าเรามาสังเกตมันกันป่ะ เฟิมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เคเว้ย เอิร์ธตอบ ผมได้ยินเจ้าสองคนนี้พูดแต่ผมก้อมั่ยได้ใส่จัยเท่ารัยนักเพราะเจ้าสองคนนี้มันพูดอะรัยมันมั่ยเคยทำจริงซักอย่าง
ในขณะกินข้าวผมกับบอสได้คุยกันจนลืมไปเลยว่ามีเฟิมกะเอิร์ธนั่งอยู่ข้างหลัง เวลาผ่านปัยจนถึงเวลาเข้าห้องเรียน อย่างว่านะอยู่แต่ในห้องเรียนมันก้อน่าเบื่อ ผมกับบอสจึงของอาจารย์ปัยเข้าห้องน้ำ
เตอร์รู้ป่าวบอสมั่ยเคยชอบคัยเลยนะ จนตอนนี้บอสรู้แล้วว่าบอสชอบคัย บอสพูด ผมอายหน้าแดงระเรื่อ
แร้วกรูจะปัยรู้มั้ยละ โธ่ เอ๊ย จะเป็นผมหรือป่าวเนี่ยมีลุ้นแฮะ
ก็.....พัดชาไงละ เมื่อบอสพูดจบ ผมที่รอคอยคำตอบอยู่ถึงกับเซ
แหะๆๆ นายเป็นเกย์หรอกหรอเนี่ย แล้วไอ้หน้าแว่นอ่ะนะ สวยก้อสวยไม่เท่าชั้นนายชอบปัยได้ไง เมื่อเต้อพูดจบบอสจึงพูดต่อ
นายพูดงี้ได้ไง ถึงพัดชาจะไม่สวยเท่านายแต่ เค้าก้อเป็นคนดีคอยช่วยเหลือฉันทุกอย่าง ถอนคำพูดซะ ทั้งที่เมื่อเช้าชั้นยอมคุยกับนายทั้งที่คิดว่านายจะเป็นที่ปรึกษาหั้ยได้แท้ๆ เมื่อพูดจบบอสก็เดินไปทิ้งผมไว้เพียงคนเดียวในห้องน้ำ สภาพของผมตอนนี้ช่างหน้าสมเพช ตัวเองพูดอะไรออกไป เข้าข้างตัวเองมาตลอดที่บอสทำกับเราดีๆก้อเพื่อจะได้ใกล้ชิดพัดชางั้นเหรอ แล้วเราจะกล้าสู้หน้าทุกคนได้ยั
ัย ใบหน้าของผมเปื้อนปัยด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บจัย ชั้นต้องแย่งบอสคืนมาให้ได้............
เนเธฃเธทเนเธญเธ: ฟิค(คู่เกย์เตอร์vsบอส)เค้าไม่ได้แต่งน้า.... 
Tue Oct 31, 2006 6:28 am
เอามาลงบ่อยๆนะ 
